Αναξιοκρατία και Σύστημα Υγείας. Το ΕΣΥ σε οριακό σημείο.
Δεν υπάρχει σίγουρα κανένας εκτός από τον υπουργό Υγείας που να μην βλέπει ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο. Έχουμε φτάσει σε μια τέτοια κατάσταση που είναι προφανές ότι στο επόμενο βήμα δεν θα υπάρχει πλέον καν αυτό το σύστημα, το οποίο αποτέλεσε μια ιστορική αναγκαιότητα και για την πατρίδα μας, όπως και για όλα τα πολιτισμένα ευρωπαϊκά κράτη.
Τις παθογένειες βέβαια του συστήματος υγείας στη χώρα μας που αντανακλούν τις γενικότερες παθογένειες της κοινωνίας μας, θα μπορούσε κανείς με πολλούς τρόπους να τις αναζητήσει και να τις περιγράψει. Αν όμως ήθελε να πει κάποιος το βασικό πρόβλημα που από την δημιουργία του μέχρι σήμερα ταλανίζει το σύστημα υγείας, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία και μόνη λέξη. Αναξιοκρατία. Είναι η μεγάλη αρρώστια όλης της ελληνικής κοινωνίας, της καθημερινής μας ζωής, που όμως σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα, όπως είναι ο τομέας της υγείας, παίζει το σπουδαιότερο ρόλο κατά την προσωπική μου άποψη.
Αναξιοκρατία και Σύστημα Υγείας: Υπήρξε από την αρχή και σε όλα τα επίπεδα.
Αναξιοκρατία χαρακτήριζε το σύστημα υγείας από τη στιγμή που κάποιοι το οραματίστηκαν και το σχεδίασαν. Αναξιοκρατία ως προς τον τρόπο οργάνωσης του, αναξιοκρατία ως προς τα πρόσωπα που το στελεχωσαν, αναξιοκρατία ως προς τον τρόπο λειτουργίας του. Και για να εξηγηθούμε. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το σύστημα υγείας δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην εξυπηρέτηση τοπικών συμφερόντων και διαφορών ρουσφετολογικών προθέσεων, παρα στη σωστή και στέρεη οργάνωση και λειτουργία του. Ένα μικρό παράδειγμα να θυμίσουμε. Τα ανά την Ελλάδα, Κέντρα Υγείας που η επιλογή της δημιουργίας τους έγινε όχι με βάση τις ανάγκες των πληθυσμών, αλλά με βάση τις τοπικές πελατειακές σχέσεις των πολιτευτών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλά από τα κέντρα υγείας να έχουν κηπουρούς, οδηγούς ασθενοφόρων, διάφορους παρατρεχάμενους και να στερούνται νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού.
Κι αυτό γιατί οι διορισμοί προσώπων από την τοπική κοινωνία ήταν πολύ εύκολη, ενώ η σωστή στελέχωση με επιστημονικό προσωπικό απαιτούσε πολύ μεγάλη προσπάθεια και ύπαρξη κινήτρων. Από την προσωπική μου εμπειρία στο Κέντρο Υγείας Μαντουδίου, όπου ανήκα ως αγροτικός ιατρός, κανείς δεν ήταν ειδικευμένος γιατρός. Άπαντες μόνιμοι αγροτικοί γιατροί στην περιοχή, δηλαδή άνθρωποι χωρίς γνώσεις και φιλοδοξίες, που ονομάστηκαν δήθεν γενικοί γιατροί με μια ολιγόμηνη εκπαίδευση στο νοσοκομείο Χαλκίδος που όλοι καταλαβαίνουμε πόσο εμπλούτισε τις γνώσεις τους.
Οι διορισμοί των γιατρών του ΕΣΥ.
Αλλά ας αφήσουμε τα κέντρα υγείας που χρειάζεται πολύς χρόνος για να τα αναλύσουμε, κάτι που θα κάνουμε στο μέλλον και ας δούμε λίγο τα μεγάλα νοσοκομεία. Οι διορισμοί των γιατρών του ΕΣΥ τον καιρό που αυτό υποσχόταν καλύτερη οικονομική και εργασιακή κατάσταση, γινονταν με βάση γνωριμίες και επαφές με πολιτικά και άλλα πρόσωπα. Έγινα μάρτυρας πολλές φορές τον καιρό, όπου με τον ενθουσιασμό της πρώτης μου νιότης θέλησα να προσφέρω μέσα από το σύστημα υγείας, των στημένων διαδικασιών με τον οποίο γίνονταν οι διορισμοί. Πάντοτε μια ομάδα γιατρών που αποτελούσαν τους υποψήφιους- κομπάρσους και ένας γιατρός, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο για μια συγκεκριμένη θέση και την οποία με άνεση καταλάμβανε ανεξαρτήτως των προσόντων του.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γεμίσει το εθνικό σύστημα υγείας με γιατρούς, οι οποίοι δεν υπερτερούσαν σε προσόντα των συναδέλφων τους που έμειναν εκτός και οι οποίοι δύο σκοπούς είχαν ή να εξαφανιστούν, εισπράττοντας ένα μισθό χωρίς να προσφέρουν ή να αναπτύξουν πελατειακές σχέσεις, ανταγωνιζόμενοι τους ελεύθερους επαγγελματίες. Για να μην αδικήσουμε κανέναν υπήρχε και ένα μικρό ποσοστό το οποίο όσο πήγαινε και γινόταν μικρότερο, το οποίο είχε πραγματικό ενθουσιασμό και ήθελε να προσφέρει στο χώρο της δημόσιας υγείας.
Αυτή η αναξιοκρατία είχε σαν αποτέλεσμα να γεμίσει το σύστημα από ανθρώπους οι οποίοι μόνο το σύστημα δεν υπηρετούσαν. Πολλοί ήσαν εκείνοι οι οποίοι πλούτισαν τους προσωπικούς λογαριασμούς τους κάνοντας χρήση της θέσης τους στο ΕΣΥ για να μπορέσουν να κάνουν συναλλαγές είτε με τους ασθενείς τους, είτε με φαρμακευτικές εταιρείες, είτε με εταιρείες που πουλούσαν ιατρικά προϊόντα. Και είναι ντροπή για το ελληνικό πολιτικό σύστημα που η μόνη χώρα στην οποία το σκάνδαλο της Novartis που μέσα σε κοκορομαχίες και πολιτικές σκοπιμότητες άφησε την ουσία του σκανδάλου εκτός ελέγχου.
Αναξιοκρατία και Σύστημα Υγείας:Κανένας τρόπος αξιολόγησης ,σήμερα πολλοί ικανοί ιατροί αποφεύγουν το ΕΣΥ.
Και η αναξιοκρατία συνεχίστηκε και εντός του συστήματος. Κανένας τρόπος αξιολόγησης. Με την εφεύρεση ενός λαϊκιστή πολιτικού, ο οποίος ξαφνικά θυμήθηκε ότι μπορούν όλοι οι γιατροί, ανεξαρτήτως της προσφοράς και της επιστημονικής τους εμβέλειας, να γίνουν διευθυντές αυτή τη στιγμή το εθνικό σύστημα υγείας, είναι πλήρες διευθυντών και υπάρχουν κλινικές οι οποίες μπορεί να έχουν 5 και 6 διευθυντές και κανέναν ή έναν επιμελητή.
Το σύστημα υγείας γέρασε μέσα στις σκοπιμότητες της αναξιοκρατίας ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο έτσι έχει μάθει να λειτουργεί και άφησε αξιόλογους γιατρούς να φύγουν εκτός συστήματος και εκτός Ελλάδος και να μην προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στους ανθρώπους που τις είχαν ανάγκη. Αν αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί σοβαροί γιατροί οι οποίοι υπηρετούν τον ιδιωτικό τομέα, οι άλλοι οι οποίοι έχουν φύγει εκτός των συνόρων της χώρας μας, είναι προφανές ότι αυτοί οι γιατροί με κανένα τρόπο δεν θα επιστρέψουν στο ΕΣΥ γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα βουλιάξουν μέσα στην αναξιοκρατία, αυτών που τελικά όταν έπρεπε δεν τους επέλεξαν ως ικανούς να υπηρετήσουν το σύστημα.
Ακόμη και αυτοί οι οποίοι βρέθηκαν μέσα στο σύστημα για να αποκομίσουν οφέλη φαίνεται ότι αυτή την περίοδο φεύγουν κακήν κακώς παραιτούμενοι ή κάνοντας χρήση των ευεργετικών διατάξεων που η κυβέρνηση τους παρέχει. Ασχολούνται με το ιδιωτικό τους επάγγελμα και εγκαταλείπουν τις ανάγκες των ανθρώπων που δεν έχουν να πληρώσουν για να βρουν λύσεις στα προβλήματα υγείας τους.
Επειδή ακριβώς η χώρα μας χρειάζεται ένα εθνικό σύστημα υγείας, θα πρέπει, αντί να το διαλύουν με τους αποσπασματικούς και σκόπιμους νόμους τους οποίους ψηφίζουν να ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή, δίνοντας κίνητρα στους καλύτερους, στους αρίστους όπως έλεγε η κυβέρνηση αυτή πριν εκλεγεί να μπορέσουν να στελεχώσουν το σύστημα υγείας υπό συγκεκριμένους όρους και να προσφέρουν ότι καλύτερο για τις ανάγκες ενός λαού που δυστυχώς και δεν είναι υπερβολή αυτό, πεθαίνει από έλλειψη υπηρεσιών υγείας.