Θάνατος ασθενούς από δυσλειτουργίες του ΕΣΥ.
(άρθρο-θάνατος ασθενούς από δυσλειτουργίες του ΕΣΥ-) Ο ασθενής που είχα απέναντί μου, ένας συγκροτημένος και σοβαρός άνθρωπος, τον οποίο γνωρίζω αρκετά χρόνια, φαινόταν ότι ήταν πολύ στεναχωρημένος. Από πραγματικό ενδιαφέρον τον ρώτησα ποια ήταν η αιτία της λύπης του και μου απάντησε ότι πρόσφατα είχε χάσει την αγαπημένη του μητέρα. Τον ρώτησα τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό και μου περιέγραψε μια πολύ δυσάρεστη αλλά καθημερινή δυστυχώς ιστορία που σχετίζεται με τον τρόπο οργάνωσης του συστήματος υγείας αλλά και τη νοοτροπία μας.
Θάνατος ασθενούς από δυσλειτουργίες του ΕΣΥ.Η εξέλιξη ενός περιστατικού.
Η ηλικιωμένη μητέρα του και κάτοικος ενός χωριού πολύ κοντά στη Θήβα της Βοιωτίας όπως συμβαίνει πολύ συχνά με τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, έπεσε και υπέστη κάταγμα στο ισχίο. Οδηγήθηκε από τους συγγενείς της στο νοσοκομείο Θήβας, όπου και παρέμεινε νοσηλευόμενη επί 15 ημέρες με την υπόσχεση ότι θα χειρουργηθεί άμεσα. Όμως το χειρουργείο αυτό έπαιρνε συνεχείς αναβολές, ώσπου μετά από πίεση των οικείων της δόθηκε η εξήγηση ότι το νοσοκομείο φοβόταν να κάνει μια τέτοιου είδους επέμβαση και για το λόγο αυτό θα έπρεπε να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο της Αθήνας.
Θα ήθελα εδώ για όσους δεν το γνωρίζουν, να υπογραμμίσω ότι πολύ μεγάλη σημασία για την έκβαση ενός χειρουργείου του είδους αυτού έχει η αμεσότητα με την οποία το χειρουργείο αυτό θα πραγματοποιηθεί. Διότι οι διεργασίες οι οποίες ξεκινούν μετά το κάταγμα εμποδίζουν πολλές φορές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τη σωστή προσέγγιση και θεραπεία του προβλήματος. Παρά λοιπόν τη δεκαπενθήμερη αναμονή οι συγγενείς δεν εκδήλωσαν κάποια αντίδραση, αλλά δέχτηκαν να οδηγηθεί η ασθενής τους σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο νοσοκομείο Γεννηματάς. Εκεί παρέμεινε επί πολλές ώρες στα εξωτερικά ιατρεία γιατί κατά τους γιατρούς δεν είχε έρθει ο φάκελος νοσηλείας από το νοσοκομείο της Θήβας για να μπορέσουν να προβούν στην αξιολόγηση του περιστατικού. Προέτρεψε μάλιστα τους συγγενείς να αποταθούν οι ίδιοι στο νοσοκομείο για να πάρουν τα απαραίτητα χαρτιά και να τους τα μεταφέρουν.
Πράγματι οι συγγενείς επικοινώνησαν με το νοσοκομείο της Θήβας, στο οποίο τους είπαν ότι εκ παραδρομής δεν είχε μεταφερθεί ο φάκελος, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορούσαν για λόγους πρακτικούς, γιατί δεν λειτουργούσαν τα φωτοτυπικά μηχανήματα, να τους στείλουν τις εξετάσεις και θα έπρεπε κάποιος να πάει από εκεί για να τους παραλάβει αργότερα. Για να μην παραμείνει ακόμη περισσότερες ώρες στα εξωτερικά ιατρεία έγινε εισαγωγή και ξεκίνησαν εξαρχής και πάλι εξετάσεις που ήδη είχαν πραγματοποιηθεί στο νοσοκομείο της Θήβας. Οι εξετάσεις αυτές που κράτησαν κάποιες ημέρες, οδήγησαν τελικά την ασθενή στο χειρουργείο με καθυστέρηση.
Η επέμβαση έγινε, οι ιατροί δήλωσαν απόλυτα ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, όμως σε πολύ λίγες ώρες ξεκίνησε ένας υψηλός πυρετός, ο οποίος τελικά ερμηνεύτηκε ως κάποια μόλυνση που σχετιζόταν με την επέμβαση στο συγκεκριμένο σημείο που είχε τοποθετηθεί το προσθετικό υλικό. Η ασθενής μετά από προβληματισμό οδηγήθηκε για δεύτερη φορά στο χειρουργείο για να γίνει αφαίρεση του μολυσμένου υλικού και επανατοποθέτηση ενός καινούργιου στην περιοχή εκείνη. Λίγες μέρες μετά, εν μέσω πολλών επιπλοκών, η ασθενής άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο.
Θάνατος ασθενούς από δυσλειτουργίες του ΕΣΥ.Οι παθογένειες του ΕΣΥ όπου έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε προηγούμενα άρθρα μας.
Θα μπορούσε κανείς μέσα σε όλη αυτή την σύντομη ιστορία να δει πολλές από τις παθογένειες του εθνικού συστήματος υγείας τις οποίες αντιμετωπίζει όποιος έρθει σε επαφή μαζί του. Για πάρα πολλές από αυτές τις παθογένειες έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα μας. Θα ήθελα όμως στο σημείο αυτό να σταθώ σε μια άλλη πτυχή του προβλήματος. Ρώτησα τον στεναχωρημένο ασθενή μου, ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις τους για όλη αυτή την ταλαιπωρία και τις εξόφθαλμες δυσλειτουργίες του ΕΣΥ που οδήγησαν τη μητέρα τους τελικά στο θάνατο. Ο ευγενικός αυτός κατά τα άλλα άνθρωπος μου απάντησε ότι δεν θα έκαναν κάτι γιατί πρώτον δεν ελπίζουν σε καμία περίπτωση ότι θα δικαιωθούν και δεύτερον, διότι η μητέρα τους πλέον χάθηκε και δεν είναι σε διάθεση να μπουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες κατά των φορέων που προκάλεσαν το θάνατό της.
Η γενική του εντύπωση είναι ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ενός πολίτη να βρει το δίκιο του όταν έρθει σε αντιδικία με κάποιον κρατικό φορέα. Θα έλεγα ότι η γενική αυτή αντίληψη της αδυναμίας εύρεσης του δικαίου οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην απογοήτευση, στην κατηγορία όλων των θεσμών αλλά και στην αδράνεια. Δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται κανέναν από αυτούς τους βασικούς θεσμούς που θα έπρεπε να αποτελούν τους πυλώνες εμπιστοσύνης της ζωής τους. Βλέπουμε τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους να απαξιώνουν την πολιτική, να απαξιώνουν την εκκλησία, να απαξιώνουν τη δικαιοσύνη, να απαξιώνουν το στρατό και όλες τις κρατικές Αρχές που κάποια μέρα δίνουν εξετάσεις και απ’ ότι φαίνεται αποτυγχάνουν.
Μια κοινωνία που διαμαρτύρεται κατ’ ιδίαν αλλά δεν αντιδρά.
Κι έτσι βλέπουμε μια κοινωνία η οποία μουρμουρίζει αλλά δεν δρα, μια κοινωνία η οποία διαμαρτύρεται κατ’ ιδίαν στις συζητήσεις και στις επαφές της και πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι ερχόμενοι στον επαγγελματικό μου χώρο εκφράζουν την αγανάκτησή τους για όσα γίνονται γύρω μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν αντιδρά με κανένα τρόπο. Νομίζω ότι είναι μια επιτυχία για τους κυβερνώντες. Αυτή η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι μια επιτυχία, διότι τους επιτρέπει να δρουν ανεξέλεγκτα και όχι μόνο αυτό αλλά να διαστρέφουν στην πραγματικότητα την αλήθεια ελλείψει αντίδρασης και να παρουσιάζουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά από ότι είναι.
Η εμπλοκή ιδιωτών εργολάβων στο ΕΣΥ.
Κουραστήκαμε πλέον να βλέπουμε τους υπουργούς και ιδιαίτερα τον υπουργό Υγείας αλλά και τον Πρωθυπουργό να εκθειάζει την πρόοδο την οποία έχει γίνει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Για να ξεκαθαρίσουμε λιγάκι τα πράγματα, εκεί όπου υπάρχει η δυνατότητα εμπλοκής εργολάβων μιζών και χρημάτων, τα οποία μπορούν να διασπαθιστούν, κατά την προσωπική μας άποψη, γίνονται έργα στο χώρο του Εθνικού Συστήματος Υγείας, όμως λειτουργικά αυτά δεν προσφέρουν τίποτα, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μας. Μεγάλα νοσοκομεία τα οποία έχουν χτιστεί ή ανακαινιστεί, είναι άδεια στην πραγματικότητα από ουσιαστική στελέχωση και τα μηχανήματα τα οποία μπορεί να έχουν αποκτηθεί, υπολειτουργούν και υποχρησιμοποιούνται. Έτσι από όλη αυτή τη φασαρία που γίνεται το μόνο που μένει είναι ένα ψέμα που τελικά δεν βοηθάει τον πολίτη, αλλά απλώς δημιουργεί εντυπώσεις.
Θεωρώ ότι μια κοινωνία η οποία πραγματικά έχει ελπίδες να πάει μπροστά θα πρέπει να μάθει να διεκδικεί. Και να αναζητεί την αλήθεια. Εάν αυτό δεν γίνεται, μπορεί βραχυπρόθεσμα να δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους επιτήδειους να επιβιώνουν, όμως στο τέλος εκείνο το οποίο θα συμβεί θα είναι μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, η οποία είναι δυνατόν να οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις. Είναι πολύ σημαντικό να μάθει η κοινωνία μας να διεκδικεί τα δικαιώματά της να διεκδικεί το δίκαιο και όχι απλώς να σχολιάζει.
Θα πρέπει να εκφράζουμε την αντίθεσή μας σε αυτά που ζούμε και τα οποία καταστρέφουν τη ζωή μας.
Βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως πάρα πολύ έξυπνα σχέδια, πολύ έξυπνες ατάκες, άρθρα, πολλές θεωρίες αλλά όλα αυτά οδηγούν στην ψευδαίσθηση ότι ασκείται κριτική, μια κριτική όμως που τελικά δεν οδηγεί σε κοινωνική οργανωμένη αντίδραση. Η υπόθεση των Τεμπών έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους αλλά όπως φάνηκε τελικά, όπως συνέβη με πάρα πολλές ανάλογες περιπτώσεις, μέσα από την βραχυκύκλωση της γραφειοκρατίας και της κρατικής εξουσίας, όλα αυτά απλώς αποτέλεσαν μια τυπική εκτόνωση.
Θα πρέπει όλοι μας νομίζω στο χώρο που κινούμαστε με τρόπο νόμιμο, αλλά επίμονο και αποφασιστικό να εκφράζουμε την αντίθεσή μας σε αυτά που ζούμε και τα οποία καταστρέφουν τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας και ταυτόχρονα να εκφραζόμαστε εκεί που πρέπει δηλαδή ασκώντας τα δημοκρατικά μας δικαιώματα στους χώρους εργασίας μας. Είναι ανεπίτρεπτο ξεκινώντας από τα επαγγελματικά σωματεία να έχουμε το θεσμό αυτόν των βολεμένων συνδικαλιστών. Δείτε ποιοι είναι οι επικεφαλής συνδικαλιστές και στον ιατρικό κλάδο αλλά και σε άλλους κλάδους. Φτάσαμε να να εκπροσωπούμαστε από ανθρώπους οι οποίοι ουσιαστικά έχουν γίνει κομμάτι της εξουσίας. Θα πρέπει να επιλέγουμε τους καλύτερους τους μαχητικότερους. Και τους αποφασιστικότερους για να μας εκπροσωπούν. Πολύ δε περισσότερο σε κεντρικό επίπεδο αλλά και σε κάθε μας δραστηριότητα με την ψήφο και την παρουσία μας να τονίζουμε ότι είμαστε εδώ και ότι δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να καταστρέφει τη ζωή μας και να υποτιμά την προσωπικότητα μας.