Oι αλλαγές στο σύστημα υγείας.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα συνάντησα μια παλιά μου συμμαθήτρια από το λύκειο, καθηγήτρια πλέον σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή της Αθήνας, προσκείμενη προφανώς, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις των επιτροπών, στην κυβέρνηση. Περιχαρής με ενημέρωσε ότι είναι σε επιτροπή που προετοιμάζει τον νόμο για τις επαγγελματικές σχολές και τα επαγγελματικά λύκεια. Γνωρίζοντας ότι έχω κάποια σχετική επαφή, λόγω πολλών ετών στην εκπαίδευση, μου είπε αν είχα και εγώ κάποιες σκέψεις να τις αναφέρω.
Η δική μου ερώτηση ήταν εάν είχε ποτέ της περάσει την πόρτα ενός επαγγελματικού λυκείου, εάν δηλαδή γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς από μέσα, αυτό το οποίο προετοιμάζει να οργανώσει. Η απάντηση ήταν αρνητική και νομίζω ότι είναι ενδεικτικό και για αυτό το αναφέρω ότι ένα από τα τεράστια προβλήματα σήμερα της δημόσιας διοίκησης είναι ότι κάποιοι χαρτογιακάδες από κάποιες θέσεις υπουργείων ή άλλων εμπειρογνωμόνων κάνουν νόμους για πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουν από μέσα είτε γνωρίζουν εντελώς επιφανειακά.
Oι αλλαγές στο σύστημα υγείας: Όταν οι υπουργοί υπογράφουν ενώ αγνοούν στοιχειώδη πράγματα.
Επειδή στις μέρες μας ένα από τα θέματα που συζητιέται είναι το εθνικό σύστημα υγείας και οι αλλαγές που θα γίνουν σε αυτό, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις. Καταρχήν τα τελευταία 30 χρόνια υπηρετώ το σύστημα υγείας, είτε το δημόσιο είτε το ιδιωτικό τριτοβάθμιο και πρωτοβάθμιο. Και άρα έχω κάποια αντίληψη των πραγμάτων. Το λέω αυτό γιατί βλέπω τον υπουργό να φαίνεται να αγνοεί παντελώς, στοιχειώδη πράγματα. Δεν θα πέσω βέβαια στην παγίδα να θεωρήσω ότι απλώς είναι ανενημέρωτος. Είμαι σίγουρος ότι το σχεδιασμό τον κάνουν κάποιοι που είναι αρκετά ενημερωμένοι. Απλά η πληροφόρηση των ανθρώπων που υπογράφουν τελικά μπορεί να είναι πολύ μικρή και να εκτίθενται.
Oι αλλαγές στο σύστημα υγείας : Τα απογευματινά ιατρεία.
Ας πάρουμε λοιπόν το θέμα των απογευματινών ιατρείων. Προφανώς είναι ένα πολύ σημαντικό και κομβικό θέμα, γιατί θεωρώ ότι αλλάζει τελείως το χαρακτήρα του δημόσιου νοσοκομείου. Πολύ απλοϊκά, ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει τα της υγείας, άσχετα αν είναι υπουργός, απευθυνόμενος σε μη ειδικούς ανθρώπους, λέει ότι αναβαθμίζοντας, υποτίθεται, τα απογεύματα θα βοηθήσει να λειτουργήσουν καλύτερα και τα πρωινά. Όπου απόγευμα η πληρωμένη πράξη από τον ασθενή και πρωί η δωρεάν περίθαλψη.
Όπως γνωρίζουμε από το ΕΣΥ μέχρι σήμερα, ας δούμε τα πράγματα απλά. Ένας ασθενής περιμένοντας επί μήνες σε μια λίστα για να χειρουργηθεί, αναγκάζεται τελικά να απευθυνθεί σε κάποιο γιατρό του δημοσίου για να χειρουργηθεί το απόγευμα. Πληρώνοντας το αντίτιμο του χειρουργείου, αυτός ο ασθενής θα χειρουργηθεί στο δημόσιο νοσοκομείο με τα έξοδα του δημοσίου και θα πληρώσει αμοιβές γιατρών και λοιπού προσωπικού.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται άμεσα είναι, αυτός ο ασθενής που θα νοσηλευτεί μετά το χειρουργείο; Δεν θα καταλάβει κάποια θέση στην χειρουργική κλινική στην οποία ανήκει ο γιατρός που θα τον χειρουργήσει; Εκεί δεν είναι δεδομένος και συγκεκριμένος ο αριθμός των κρεβατιών; Άρα. ο ασθενής αυτός που θα πληρώσει για να χειρουργηθεί δε θα καταλάβει το κρεβάτι κάποιου, ο οποίος περιμένει να χειρουργηθεί το πρωί; Και αν τα κρεβάτια καλυφθούν από όσους χειρουργούνται το απόγευμα, που θα νοσηλευτούν τα επείγοντα περιστατικά τα οποία θα έρθουν στην εφημερία;
Οι πελάτες των γιατρών του ΕΣΥ και οι ασθενείς 2 ταχυτήτων.
Η ιστορία αυτή μου θυμίζει κάποια γεγονότα από τις ημέρες που έκανα ειδικότητα σε κάποιο κρατικό νοσοκομείο. Όπου μόλις ξεκινούσε η εφημερία το πρωί εμφανίζονταν με το βαλιτσάκι τους οι πελάτες των γιατρών του ΕΣΥ που υποτίθεται ότι έρχονταν για να εισαχθούν ως επείγοντα περιστατικά. Μέχρι τις 10 το πρωί είχαν γίνει περίπου 10 τουλάχιστον εισαγωγές. Οι ασθενείς αυτοί με πελατειακή σχέση με τους γιατρούς, καταλάμβαναν συνήθως τα κενά κρεβάτια της Κλινικής και έτσι οι ταλαίπωροι που έρχονταν μετά στην εφημερία, χωρίς να γνωρίζουν κάποιον και είχαν σοβαρά προβλήματα, αναγκάζονταν να νοσηλευτούν στα ράντζα του διαδρόμου. Δημιουργούσαμε έτσι ασθενείς 2 ταχυτήτων. Αυτών που είχαν να πληρώσουν και νοσηλεύονταν σε κρεβάτια κανονικά. Και αυτών που κατά τεκμήριο είχαν σοβαρότερα προβλήματα και οι οποίοι δυστυχώς νοσηλεύονται στα ράντζα γιατί δεν είχαν να πληρώσουν.
Απογευματινά ιατρεία: Όποιος γίνει πελάτης του γιατρού θα βρίσκει κρεβάτι. Όποιος δεν μπορεί να πληρώσει χρήματα θα είναι στο διάδρομο.
Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το εφιαλτικό σενάριο θα γενικευθεί στα δημόσια νοσοκομεία. Όποιος γίνει πελάτης του γιατρού θα βρίσκει κρεβάτι. Όποιος δεν μπορεί να πληρώσει χρήματα θα είναι στο διάδρομο. Και αυτός που θα έρχεται στην εφημερία και θα έχει το επείγον πρόβλημα, ενδέχεται να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με μια προχειρότητα, γιατί η κλινική θα είναι γεμάτη από ασθενείς πελάτες των γιατρών. Όσο για αυτούς που θα προγραμματίσουν διάφορες επεμβάσεις πολύ πιθανόν θα χρειαστεί να μείνουν εκτός νυμφώνος, καθότι δεν θα υπάρχουν κενές θέσεις ούτε στην κλινική, ούτε στα χειρουργεία.
Απογευματινά ιατρεία: Νομιμοποίηση των παράνομων συναλλαγών.
Τέτοιου είδους μέτρα προϋποθέτουν επάρκεια κλινών, επάρκεια προσωπικού και καθαρούς όρους; Τι κάνει δηλαδή στην πραγματικότητα το Υπουργείο; Νομιμοποιεί τις παράνομες συναλλαγές πολλών από τους γιατρούς, οι οποίοι ήδη αμείβονται με φακελάκια για να βάλουν τους δικούς τους ασθενείς από το παράθυρο στο χειρουργείο και είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν μέσα στα νοσοκομεία και μπορείτε εύκολα να το διαπιστώσετε ρωτώντας στο θυρωρό, οι γιατροί με την προσωπική πελατεία.
Όσοι δεν έχουν χρήματα θα είναι πολύ δύσκολο να χειρουργηθούν ή θα πρέπει να βρουν για να πλησιάσουν τους γιατρούς που θα χειρουργούν το απόγευμα. Ένας χειρούργος που χειρουργεί απόγευμα συνεχώς θα χειρουργεί και το πρωί; Γιατί να μην χειρουργεί παίρνοντας ένα αυξημένο αντίτιμο αλλά να αναγκάζεται να χειρουργεί δωρεάν; Κάποιος βέβαια ίσως πει ότι αυτά θα ρυθμιστούν. Και ρυθμίζονται ίσως με τον νόμο. Δυστυχώς όμως οι νόμοι όταν ανοίγουν τα παράθυρα όχι απλώς δεν είναι σε θέση να ρυθμίσουν κάτι, αλλά τις περισσότερες φορές επιτείνουν τα υπάρχοντα προβλήματα.
Oι αλλαγές στο σύστημα υγείας : Πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ.
Για αυτό το λόγο φαίνεται ότι το μόνο που θα πετύχει ο θεσμός των απογευματινών χειρουργείων είναι να θολώσει τα νερά, να μην υπάρχουν πλέον επίορκοι στο ΕΣΥ και να ιδιωτικοποιήσει εντελώς το εθνικό σύστημα υγείας. Μη μας πούνε και μην ακούτε ότι θα ανταγωνιστεί τον ιδιωτικό τομέα. Εφ όσον τα δημόσια νοσοκομεία θα παραμείνουν στην ίδια κατάσταση με τις αδυναμίες τους κτιριακές υποδομές και σε προσωπικό. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία που τις περισσότερες φορές πιθανώς να μην έχουν να δώσουν τίποτα περισσότερο από μια ξενοδοχειακή επάρκεια δεν θα χάσουν την πελατεία τους.
Ένας ασθενής με ιδιωτική ασφάλεια δεν θα πάει στο δημόσιο νοσοκομείο για να μοιράζεται το θάλαμο με δέκα άλλους. Δεν θα πάει στο δημόσιο νοσοκομείο για να ψάχνει να βρει μια κουβέρτα καθαρή για να σκεπαστεί. Δεν θα πάει στο δημόσιο νοσοκομείο για να τον προειδοποιούν να προσέχει πολύ τα αντικείμενα του γιατί κυκλοφορούν διάφοροι οι οποίοι κλέβουν. Θα θέλει το μονόκλινο του, το δίκλινο στο ιδιωτικό νοσοκομείο με συνθήκες μεγαλύτερης ασφάλειας και με νοσοκομειακές συνθήκες, οι οποίες δεν μπορούν να επιτευχθούν σήμερα στο δημόσιο τομέα.
Oι αλλαγές στο σύστημα υγείας :Καμιά ειλικρίνεια για τη δήθεν αναβάθμιση του ΕΣΥ.
Αν ήταν ειλικρινείς αυτοί οι οποίοι δήθεν αναβαθμίζουν το δημόσιο, θα έπρεπε να κάνουν και πάλι σχεδιασμό, να δουν τι χρειάζεται ένα δημόσιο νοσοκομείο από πλευράς κτιριακής από πλευράς μηχανημάτων και νοσηλευτικού προσωπικού από πλευράς ιατρικού προσωπικού και λοιπών εργαζομένων. Και αφού αναβαθμίσουν τα δημόσια νοσοκομεία και τα κάνουν ανταγωνιστικά σε όλα αυτά τα επίπεδα, τότε να τα αφήσουν να λειτουργήσουν. Με γιατρούς, οι οποίοι θα έχουν κίνητρα και κίνητρα, δεν είναι μόνο το οικονομικό. Υπάρχουν επιστημονικά κίνητρα, κοινωνικά κίνητρα, όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες του εξωτερικού, που λειτουργούν σοβαρά δημόσια νοσοκομεία.
Αλλά μας αρέσει η προχειρότητα και τα μεγάλα λόγια και επειδή στην πραγματικότητα χαϊδεύουμε εκείνους οι οποίοι μπήκαν στο ΕΣΥ ως γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και τώρα κάνουν πελατεία λες και δεν το ήξεραν όταν έκαναν την αίτηση ότι οι συνθήκες απαιτούν γιατρούς που δουλεύουν. Με μηνιαία αμοιβή και πληρωμή των εφημεριών τους. Φυσικά και οι συνθήκες στη δημόσια περίθαλψη έχουν χειροτερέψει. Και οι όροι εργασίας των γιατρών θα πρέπει να βελτιωθούν σημαντικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η βελτίωση των αποδοχών των γιατρών θα γίνει εις βάρος των ασθενών που πληρώνουν χρόνια το ταμείο τους για να μπορούν να έχουν μια δωρεάν περίθαλψη.
Κακή οργάνωση και κακή διάθεση των κυβερνώντων.
Δεν μας φταίει η δωρεάν περίθαλψη για την κακή λειτουργία των νοσοκομείων μας. Φταίει η κακή οργάνωση και η κακή διάθεση των κυβερνώντων να βάλουν το χέρι η στον τύπο των ήλων. Για λόγους μικροκομματικούς και οικονομικούς, οι πολιτικοί μας, συναλλασσόμενοι με τα συμφέροντα για μια ακόμη φορά, φαίνεται ότι χωρίς να θίγουν καθόλου τον ιδιωτικό τομέα, επιβαρύνουν τους ασθενείς για μία χειρουργική επέμβαση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο που μέχρι πρότινος απαιτούσε απλά να είναι κάποιος ασφαλισμένος. Τώρα πια θα απαιτεί να έχει και αρκετά λεφτά. Το εθνικό σύστημα υγείας θα παραμείνει στην ίδια κατάσταση μάλλον προς το χειρότερο και οι ασθενείς θα πεθαίνουν γιατί το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματά τους.