Υγειονομικές διατάξεις και σκοπιμότητες.
(άρθρο:Υγειονομικές διατάξεις και σκοπιμότητες) Είναι αλήθεια ότι καθημερινά στη ζωή μας προωθούνται διάφοροι νόμοι οι οποίοι φαίνονται απλά παράλογοι, ενώ πιθανότατα κρύβουν κάποια σκοπιμότητα που δεν είναι ορατή άμεσα. Οι νόμοι αυτοί αφορούν κάποιες ομάδες που δεν έχουν τη δύναμη να προβάλλουν το δίκιο τους και έτσι υφίστανται την αδικία διαμαρτυρόμενοι στο στενό τους κύκλο. Χωρίς βέβαια αποτέλεσμα. Αντίθετα εκείνοι οι οποίοι έχουν τη δύναμη αναστέλλουν την εφαρμογή κάποιων άλλων νόμων που τους αφορούν. Ας μιλήσουμε λοιπόν σήμερα για δύο διατάξεις οι οποίες προωθήθηκαν σχεδόν παράλληλα, η μία ταλαιπωρεί πολλούς συνανθρώπους μας εφαρμοζόμενη , ενώ η άλλη βρίσκεται σε αναστολή επίσης ταλαιπωρώντας πολλούς .
Υγειονομικές διατάξεις και σκοπιμότητες:Οι ανασφάλιστοι να γράφου φάρμακα και εξετάσεις μόνο σε κρατικές δομές.
Την περίοδο λοιπόν της πανδημίας, οι πάντοτε παραγωγικοί υπηρεσιακοί παράγοντες προώθησαν δύο νέες διατάξεις. Η πρώτη έλεγε ότι όσοι δεν είναι ενήμεροι στις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων τους, όσοι δηλαδή φέρονται ως ανασφάλιστοι, μπορούν να γράφουν φάρμακα και εξετάσεις μόνο σε κρατικές δομές. Δηλαδή κάποιος που είναι για κάποιο διάστημα ακάλυπτος ασφαλιστικά πρέπει να πάει σε κάποιο κέντρο Υγείας, Νοσοκομείο ή άλλο Φορέα του Δημοσίου για να γράψει τα φάρμακά του ή τις εξετάσεις του. Να κλείσει δηλαδή ραντεβού, να επιβαρύνει τις ήδη τραγικά επιβαρυμένες δημόσιες δομές και στο τέλος να πάει να κάνει τις εξετάσεις σε Δημόσιο φορέα τη στιγμή που ο τελευταίος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τα επείγοντα περιστατικά.
Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούνται οι ανασφάλιστοι;
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το κράτος δεν εμπιστεύεται τους ιδιώτες ιατρούς ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Γιατί πρέπει οι ανασφάλιστοι να ταλαιπωρούνται κλείνοντας ραντεβού για φάρμακα και εξετάσεις σε υπερκορεσμένα Δημόσια Ιδρύματα όπου θα αντιμετωπίζονται απρόσωπα, τη στιγμή που δε δικαιούνται να έχουν το δικό τους ιατρό που θα συνταγογραφεί τα φάρμακά τους και θα ορίζει τις εξετάσεις τους; Ποιος θα ερμηνεύει τις εξετάσεις; Ποιος θα ορίζει τη φαρμακευτική αγωγή τους; Ποιος θα τους παρακολουθεί;
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι οι ασθενείς που δεν καλύπτονται από ασφάλεια να πηγαίνουν στον ιατρό τους που πολλές φορές είναι ιδιώτης και αφού μπουν σε αγωγή να ψάχνουν να βρουν κάποιο ιατρό του Δημοσίου να τους συνταγογραφήσει. Ή αφού κάνουν τις εξετάσεις σε ένα δημόσιο φορέα να έρχονται στον ιδιώτη ιατρό να τις ερμηνεύσει και να δώσει οδηγίες. Μια ατέλειωτη ταλαιπωρία, ένα σούρτα φέρτα που δεν έχει κανένα νόημα παρά μόνο στη σκέψη των υπευθύνων.
Μειώνεται το κόστος του Συστήματος Υγείας;
Τι προσδοκούν με αυτή την διάταξη; Να μειώσουν το κόστος του συστήματος Υγείας γιατί υποτίθεται ότι οι ιατροί του δημοσίου είναι πιο αυστηροί; Αντίθετα νομίζω ότι οι ιατροί του Δημοσίου, ταλαιπωρημένοι από χιλιάδες άλλες υποχρεώσεις, υποχωρούν εύκολα μπροστά στην επιμονή των ασθενών και συνταγογραφούν όσα οι ασθενείς απαιτούν. Το μόνο αποτέλεσμα είναι ένα σύστημα που έχει καταρρεύσει υπό το βάρος της πίεσης που δέχεται, να καταρρέει ακόμη περισσότερο συνταγογραφώντας σε ανθρώπους που αναγκαστικά καταφεύγουν σε αυτό, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από τους ιατρούς τους. Αν πάλι η προσδοκία είναι τελικά ο ανασφάλιστος να πληρώσει από την τσέπη του εξετάσεις και φάρμακα, κάνουν μεγάλο λάθος. Θα πιέσουν το Δημόσιο και τελικά θα κάνουν τη δουλειά τους ή θα χαθούν μέσα στο απρόσωπο σύστημα.
Υγειονομικές διατάξεις και σκοπιμότητες:Τα σκιαγραφικά.
Η δεύτερη διάταξη αφορά τη συνταγογράφηση από τους ιατρούς των διαγνωστικών κέντρων των σκιαγραφικών που χρειάζονται για κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις. Για να γίνει πιο κατανοητό, πηγαίνει κάποιος να κάνει αξονική τομογραφία που χρειάζεται σκιαγραφικό σε κάποιο διαγνωστικό κέντρο. Το ποια σκιαγραφική ουσία θα χρησιμοποιηθεί το καθορίζουν οι ιατροί του διαγνωστικού κέντρου. Ο ασθενής αναγκάζεται αφού οι ιατροί του διαγνωστικού δε συνταγογραφούν σκιαγραφικά να επικοινωνήσει με τον ιατρό που του έγραψε την εξέταση και να του συνταγογραφήσει το σκιαγραφικό.
Αντ’ αυτού –και λογικά κατά τη γνώμη μου- για να μην ταλαιπωρείται ο ασθενής με το πέρα- δώθε η νέα διάταξη προέβλεπε να συνταγογραφεί το σκιαγραφικό ο ιατρός του διαγνωστικού. Αυτός το επιλέγει και άρα αυτός το συνταγογραφεί. Η πρακτική αυτή διάταξη προσκρούει προφανώς στα συμφέροντα των διαγνωστικών κέντρων που δε θέλουν πρόσθετο φόρτο εργασίας και βέβαια φαντάζομαι ότι εξυπηρετεί και τους ίδιους τους ιατρούς του διαγνωστικού κέντρου. Είναι όμως εις βάρος των ασθενών. Η διάταξη αυτή που έπρεπε να εφαρμοστεί προ ετών, αναβάλλεται και σπρώχνεται στις καλένδες από τους ίδιους που την προώθησαν. Κι έτσι κάθε εξάμηνο αναβάλλεται η εφαρμογή της μέχρι που τέλος πιστεύω ότι θα καταργηθεί.
Το Σύστημα Υγείας έχει γίνει αγώνας επιβίωσης.
Θα πείτε ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες; Εδώ το ΕΣΥ μπάζει από παντού και οι ιατροί του το εγκαταλείπουν μαζικά, με τις διατάξεις αυτές θα ασχοληθούμε; Κι όμως οι λεπτομέρειες είναι που πολλές φορές κρίνουν τον αγώνα. Και το Σύστημα Υγείας δυστυχώς έχει γίνει αγώνας επιβίωσης και μάλιστα ντέρμπι για εκατομμύρια ταλαιπωρούμενους ανθρώπους. Ανθρώπους που δυστυχώς ξεσπούν σε αυτούς που έχουν μπροστά τους, ιατρούς και νοσηλευτές με τα επεισόδια βίας να πυκνώνουν, ενώ οι πραγματικοί ένοχοι κρύβονται σε γραφεία και Υπουργεία.
Και βέβαια οι κυβερνητικοί Ιατρικοί Σύλλογοι σιωπούν επί της ουσίας γιατί έχουν άλλου είδους σχέσεις με την εξουσία Με τη δημοσιοποίηση τέτοιων «λεπτομερειών» που μόνο λεπτομέρειες δεν είναι ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι δε χρειάζεται να φτάσουμε οι ίδιοι να ταλαιπωρούμαστε αλλά θα πρέπει να αντιδράσουμε όταν ταλαιπωρείται ο διπλανός μας, μήπως και μπορέσουμε να μην ταλαιπωρηθούμε τόσο κι εμείς αύριο.