Κληρονομικότητα και ιατρικές πράξεις.
(άρθρο-Κληρονομικότητα και ιατρικές πράξεις-) Ένας αθλητής κατά τη διάρκεια ενός αγώνα πέφτει λιπόθυμος. Η ιατρική ομάδα που σπεύδει να τον βοηθήσει, διαπιστώνει ότι έχει μια πολύ σοβαρή αρρυθμία, από την οποία κινδυνεύει η ζωή του και με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων και τεχνικών καταφέρνει να τον επαναφέρει. Η τελική διάγνωση είναι ότι ο αθλητής πάσχει από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια. Μια κληρονομική νόσο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ανακοπή εκείνον όποιος πάσχει από αυτή. Μεταξύ των άλλων θα πρέπει να αναζητηθούν οι συγγενείς του προκειμένου να γίνει γενετικός έλεγχος και να προστατευθούν από πιθανό κίνδυνο που και εκείνοι διατρέχουν. Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να δημιουργηθεί το γενεαλογικό του δέντρο, να βρούμε δηλαδή τη σειρά των συγγενών του, οι οποίοι είναι πιθανόν να παρουσιάσουν και εκείνοι το ίδιο πρόβλημα.
Κληρονομικότητα και ιατρικές πράξεις.Ποιο γενεαλογικό δέντρο από δωρεά σπέρματος ή ωαρίου;
Ποιο είναι όμως το γενεαλογικό δέντρο ενός παιδιού που έχει προέλθει από δωρητή σπέρματος ή δωρητή ωαρίου; Ποιο είναι το κληρονομικό του ιστορικό; Ποια είναι η σειρά της κληρονομικής του εξέλιξης; Η πρώτη ερώτηση που κάνουμε εμείς οι καρδιολόγοι σε έναν ασθενή που θα επισκεφθεί το ιατρείο μας είναι εάν στην οικογένειά του υπάρχουν καρδιολογικά νοσήματα. Η κληρονομικότητα αποτελεί παράγοντα, ο οποίος αφορά πολλά νοσήματα, είτε πρόκειται για νοσήματα της καρδιάς, είτε πρόκειται για νοσήματα των άλλων συστημάτων.
Υπάρχουν ολόκληρες ομάδες στα νοσοκομεία, οι οποίες ελέγχουν την κληρονομικότητα και προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να κατευθύνουν και να προστατεύσουν τους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να κινδυνεύουν από κάποιο από τα νοσήματα αυτά. Με τη σημερινή πρακτική, που γίνεται χρήση γενετικού υλικού από τράπεζες σπέρματος ή ωαρίων και με την μεσολάβηση παρένθετων μητέρων γίνεται η διαδικασία της κύησης, έχουμε περιπλέξει τόσο πολύ τα πράγματα ώστε στην πράξη τα ιατρεία των κληρονομικών νοσημάτων θα καταργηθούν, όπως επίσης θα σταματήσει και η μελέτη των νοσημάτων αυτών δε θα μπορέσει να προχωρήσει περαιτέρω.
Οι σοβαρές επιπτώσεις της γενετικής.
Και είναι περίεργο που σήμερα στον ιατρικό κόσμο δεν γίνεται καμία συζήτηση για τις σοβαρές αυτές επιπτώσεις της γενετικής, έτσι όπως εφαρμόζεται στην πράξη, στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Τα κληρονομικά νοσήματα είναι γνωστό από καταβολής της ιατρικής, ότι αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της άσκησής της, και μάλιστα ένα μεγάλο μέρος της προστασίας των ανθρώπων και της φροντίδας τους ώστε να λάβουν τα μέτρα που θα τους βοηθήσουν στην καλύτερη ποιότητα της ζωής τους και την μεγαλύτερή της διάρκεια. Είναι πολύ τραγικό ότι με όλη αυτή την αναστάτωση δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την διάλυση όλων εκείνων τα οποία είχαν μέχρι τώρα φτιαχτεί στον τομέα αυτό της ιατρικής των κληρονομικών νοσημάτων.
Διερεύνηση των κληρονομικών νοσημάτων.
Αλλά το τρομερό αυτό μπέρδεμα δεν έχει επιπτώσεις μονάχα στην διερεύνηση των κληρονομικών νοσημάτων. Έχει μεγάλη επίπτωση ακόμη και στην πιθανότητα να φέρουν στον κόσμο νέους ανθρώπους, πρόσωπα τα οποία είναι συγγενείς μεταξύ τους. Δεν αφορά μονάχα την χρήση αλλά και την κατάχρηση των μεθόδων της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Έγινε γνωστό πριν από λίγο διάστημα ότι ένας γιατρός σε μια Πολιτεία της Αμερικής αντί να χρησιμοποιεί δωρητές σπέρματος, χρησιμοποιούσε στη γονιμοποίηση για λόγους πιθανόν διαστροφής, το δικό του σπέρμα, με αποτέλεσμα αρκετές δεκάδες παιδιά στην πολιτεία αυτή να έχουν κοινό πατέρα τον ίδιο. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν ανυποψίαστα να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες, Με τραγικά, φυσικά, μελλοντικά αποτελέσματα. Φανταστείτε τους γενετικούς κινδύνους παιδιών που θα προκύψουν από συγγενείς, γονείς, αλλά και στη συνέχεια παιδιών, τα οποία θα συνεχίσουν με επιμειξίες σε μια ευρύτερη κλίμακα να φέρνουν στον κόσμο καινούργιους ανθρώπους.
Κληρονομικότητα και ιατρικές πράξεις.Η ανεξέλεγκτη χρήση γενετικού υλικού.
Εάν το φαινόμενο αυτό της ανεξέλεγκτης χρήσης γενετικού υλικού επεκταθεί και στον τομέα των ομόφυλων, έτσι όπως πρόσφατα ψηφίστηκε, αντιλαμβάνεστε τις συνέπειες οι οποίες θα προκύψουν. Πολύ φοβάμαι ότι αυτοί που στο πλαίσιο των υποτιθέμενων ανθρωπίνων δικαιωμάτων άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε καινούργιες και πολύ επικίνδυνες οδούς, οι οποίες δεν ξέρουμε πραγματικά πού μπορεί τελικά να καταλήξουν. Είναι τρομακτικό το μέλλον της ανθρωπότητας εάν σκεφτεί κανείς το εφιαλτικό σενάριο όλες αυτές οι επιμειξίες να γεννήσουν καινούργιες νόσους, νέα ιατρικά προβλήματα και δυστυχισμένους ανθρώπους που χωρίς να φταίνε οι ίδιοι θα υφίστανται τις συνέπειες μιας τέτοιας πρακτικής. Δυστυχώς, οι επιστημονικές κοινότητες που τόσο ευαίσθητες είναι σε άλλες περιπτώσεις να προστατεύσουν την ανθρώπινη υγεία και μάλιστα με επιβολή και με επιθετικό τρόπο, όπως συνέβη με τα εμβόλια στην πρόσφατη πανδημία, για την περίπτωση όλων αυτών των γενετικών αυθαιρεσιών που ζούμε, σιωπούν. Γιατί το κάνουν αυτό; Προφανώς τα συμφέροντα τα οποία βρίσκονται πίσω από όλες αυτές τις διαδικασίες τους ξεπερνούν σε επίπεδο επιστήμης και τους οδηγούν σε μια ένοχη σιωπή.
Ο ρόλος των επιτροπών βιοηθικής.
Θα έπρεπε κανονικά επιτροπές βιοηθικής να μελετήσουν πάρα πολύ αυστηρά πλαίσια μέσα στα οποία θα μπορούσαν να κινηθούν οι οποιεσδήποτε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Και δεν συνέβη, διότι προφανώς θα μπορούσαν οι επιτροπές αυτές να βάλουν ένα φραγμό στις αυθαιρεσίες που προκύπτουν, κάτι τέτοιο όμως θα περιόριζε την άνεση με την οποία κινούνται τα θέλω εκείνων που έχουν τη δύναμη να επιβάλουν τις δικές τους απόψεις χωρίς να ελέγχονται από πουθενά.
Ο εφιάλτης…
Μέσα σε συνθήκες ευδαιμονίας η ανθρωπότητα βιώνει έναν τεράστιο εφιάλτη. Έναν εφιάλτη ο οποίος θα απασχολήσει τις επόμενες γενιές, αλλά δεν είναι τόσο μακριά όσο φανταζόμαστε. Ήδη οι πρώτες συνέπειες είναι ορατές και προβλήματα όπως η πανδημία θα φαντάζουν πολύ αστεία μπροστά σε αυτά τα οποία θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Στο βωμό του κέρδους οι επιστήμονες κάνουν τα στραβά μάτια. Η κοινωνία ανενημέρωτη ή λάθος ενημερωμένη από τα ευρισκόμενα σε πληρωμένη αποστολή μέσα μαζικής ενημέρωσης σιωπά και όλοι μαζί οδεύουμε προς το εφιαλτικό μας μέλλον. Δεν νομίζω ότι είναι πια δυνατόν να εμποδίσει κανείς αυτό το οποίο έρχεται. Τουλάχιστον ας γνωρίζουμε τους κινδύνους και ας προσπαθήσουμε ο καθένας από τη δική του πλευρά να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να τους ελαχιστοποιήσει.