Η αθλιότητα του ΕΣΥ και του ΕΚΑΒ.
Αυτές τις μέρες ζούμε την αθλιότητα στη οποία έχει περιέλθει το ΕΣΥ εν μέσω διθυράμβων και ψευδεπίγραφων συγχαρητηρίων για τις επιδόσεις του στην πανδημία.. Συγγενής ασθενούς μου που έπρεπε να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο και κάλεσε το ΕΚΑΒ στις 4 το μεσημέρι έλαβε την απάντηση ότι με το φόρτο που είχαν δε θα μπορούσαν να την εξυπηρετήσουν πριν τις 10 το βράδυ!!! Η ασθενής δυστυχώς δε μπορούσε να μεταφερθεί με ίδιον μέσο λόγω της βαρύτητας της κατάστασής της και σε στις 5.30 περίπου εξέπνευσε. Οι συγγενείς κάλεσαν και πάλι το ΕΚΑΒ για να διαμαρτυρηθούν και ο υπεύθυνος ανακουφισμένος τους ευχαρίστησε για την ενημέρωση αφού δε θα πήγαιναν εκεί αδίκως (μετά τις 10 μμ. πάντα).
Κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Εν μέσω λοιπόν της κτηνωδίας αυτής, ο ιδιωτικός τομέας που μόνο κέρδισε από την πανδημία, βρήκε τρόπο να κερδοσκοπήσει και πάλι. Δεν ξέρω αν το έχετε παρακολουθήσει αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφυτρώσει σα μανιτάρια τα Κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Για όσους δεν τα ξέρουν, είναι αυτά που με οικονομική συμμετοχή του κράτους (όλων δηλαδή ημών) και αδρά συμμετοχή των εμπλεκομένων, μπορούν να προσφέρουν σε κάποιο ζευγάρι ένα παιδί.
Αν είναι εφικτό με ωάρια της ενδιαφερομένης και σπερματοζωάρια του ενδιαφερόμενου, σε συνθήκες εργαστηρίου δημιουργούν μερικά έμβρυα. Κάποια από αυτά απορρίπτονται ως ακατάλληλα και καταστρέφονται. Τα υπόλοιπα εμφυτεύονται στη μήτρα της ενδιαφερομένης διαδοχικά μέχρι να αρχίσει να εξελίσσεται μια εγκυμοσύνη. Κάποια στην πορεία θα αποβληθούν και όταν και αν επιτευχθεί ο σκοπός τα υπόλοιπα θα μπουν σε ένα ψυγείο μέχρι οι επίδοξοι γονείς τους αποφασίσουν ότι δεν τα χρειάζονται και μπορούν να καταστραφούν ή να δοθούν στην επιστήμη για πειράματα.
Κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Με δανεικά ωάρια και σπερματοζωάρια.
Η ιστορία έχει και παραλλαγές. Αν τα ωάρια της ενδιαφερομένης να γίνει μητέρα δεν είναι κατάλληλα, μπορούμε να βρούμε άλλα από κάποιο ψυγείο που μια δότρια (με το αζημίωτο) έχει δώσει τα δικά της. Το ίδιο αν τα σπερματοζωάρια είναι ακατάλληλα, υπάρχουν οι αντίστοιχες τράπεζες σπέρματος. Αν πάλι η μήτρα δεν είναι κατάλληλη για ανάπτυξη εμβρύου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια δανεική μήτρα που τη λέμε παρένθετη μητέρα.
Θέλετε ένα αναπτυγμένο σενάριο; Ένα επίδοξο ζευγάρι γονέων με δανεικό ωάριο και σπερματοζωάριο και παρένθετη μητέρα αποκτά παιδί. Πόσους γονείς έχει αυτό; Πέντε; Λάθος. Έξι. Τους δύο «κοινωνικούς» γονείς, τους δότες σπερματοζωαρίων και ωαρίων (βιολογικοί γονείς), τη μήτρα που κυοφόρησε το παιδί και προφανώς ανήκει σε μία γυναίκα και βέβαια το γιατρό που έκανε τη γονιμοποίηση.
Αν βέβαια ο ιατρός έχει κέφια τότε μπορεί να χρησιμοποιεί το δικό του σπέρμα στις εξωσωματικές και να είναι ο κοινός πατέρας 48 τουλάχιστον παιδιών. Έτσι διαβάσαμε προσφάτως στον τύπο τον τίτλο: «Ο γιατρός με τα 48 παιδιά: Έκανε εξωσωματικές με το σπέρμα του εν αγνοία των γυναικών». Μην ανησυχείτε, εκτός και αν εμπλέκεστε σε εξωσωματικές τις δεκαετίες του 70 και του 80 στις ΗΠΑ αλλά και μην επαναπαύεστε γιατί το περιστατικό ίσως να μην είναι το μοναδικό.
Κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Εξωσωματική γονιμοποίηση στα…54.
Ας έρθουμε όμως τα δικά μας. Σε πανηγυρικούς τόνους ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή η επέκταση της δυνατότητας μιας γυναίκας να κάνει εξωσωματική, από τα 50 στα 54 έτη. Οι πολιτικοί και τα Μέσα Ενημέρωσης πανηγύρισαν για την τεράστια επιτυχία. Και ως κύριο επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Εξωσωματικής και το Γενικό Γραμματέα της το ότι έτσι και αλλιώς οι γυναίκες άνω των 50 πήγαιναν στη γειτονική Αλβανία για εξωσωματική και έτσι χανόταν πολύτιμο χρήμα που θα μπορούσε να δοθεί στην εγχώρια αγορά.
Επειδή όμως οι άνω των 50 δεν έχουν κατάλληλα ωάρια πρέπει να χρησιμοποιηθούν δανεικά ωάρια από τράπεζες ωαρίων. Και επειδή είναι κοινό μυστικό ότι και οι άνω των 40 ετών γυναίκες συνήθως χρειάζονται δανεικά ωάρια πρέπει να διευρυνθεί ο κύκλος των δοτριών. Έτσι λοιπόν ο νόμος προβλέπει ότι η κάθε γυναίκα μπορεί να συντηρήσει ωάρια στο ψυγείο, ενώ μέχρι τώρα προβλεπόταν ότι αυτό μπορούσε να γίνει μόνο για λόγους υγείας. Π.χ. αν μια γυναίκα επρόκειτο να κάνει χημειοθεραπεία, μπορούσε να διατηρήσει ωάρια για μελλοντική χρήση.
Σε λίγο θα κυκλοφορούν χιλιάδες παιδία αγνώστου βιολογικού γονέα.
Το σκηνικό λοιπόν είναι έτοιμο. Οι μέχρι 54 ετών μπορούν να κάνουν εξωσωματική και δότρια ωαρίου μπορεί να γίνει η κάθε γυναίκα. Έτσι σε λίγο θα κυκλοφορούν χιλιάδες παιδία αγνώστου βιολογικού γονέα και οι αιμομιξίες θα είναι κάτι πολύ πιθανό. Όμως κάποιοι θα θησαυρίσουν και από το περίσσευμά τους θα τροφοδοτήσουν και κάποιους που τους στήριξαν στο νόμιμο αυτό πλουτισμό τους. Και αν προστεθούν και όσοι έκαναν πραγματικότητα την απόκτηση ενός παιδιού έστω και ξένου βιολογικά, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
Ο Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας εξωσωματικής.
Και για να ολοκληρωθεί η υποκρισία, ο Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας εξωσωματικής μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής έχυσε δάκρυα πικρά για τα έμβρυα που βρίσκονται στα ψυγεία και ζήτησε με νομοθετική κατοχύρωση να ενταχθούν σε τράπεζες εμβρύων για να δίνονται έτοιμα σε ζευγάρια που η εξωσωματική διαδικασία δεν είναι εφικτή. Βέβαια αυτό θυμίζει το ανέκδοτο με τον Τοτό που έχοντας σκοτώσει τους γονείς του ζητούσε επιείκεια από τους δικαστές γιατί ήταν ορφανός. Αφού οι γυναικολόγοι γέμισαν τα ψυγεία με πλεονάζοντα έμβρυα τώρα λυπούνται για την τύχη τους και ζητούν αποκατάσταση γι’ αυτά.
Και η Εκκλησία;
Και ολόκληρη η κοινωνία παρακολουθεί σιωπηλή, χειροκροτεί και συμμετέχει. Η πολιτεία δεν έχει τις βιοηθικές ευαισθησίες για να δει τα προβλήματα που απορρέουν από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της και βέβαια εξυπηρετεί διάφορα συμφέροντα. Και η Εκκλησία; Αυτή αν δεν οργανώνει συνέδρια σε αγαστή συνεργασία με τους εξωσωματιστές, σφυρίζει αδιάφορα και ασχολείται με πιο “σημαντικά” θέματα. Από σκοπιμότητα, από άγνοια ή από φόβο; Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα είναι τεράστιο και κάποιος πρέπει να το αναδείξει.