Η εκδίκηση ενός ανίκανου κράτους. Ο ΠΟΥ κήρυξε το τέλος της πανδημίας.
(άρθρο:Η εκδίκηση ενός ανίκανου κράτους) Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο επί λέξει: «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε ότι ο COVID-19 δεν πληροί πλέον τις προϋποθέσεις για να χαρακτηρίζεται παγκόσμια έκτακτη ανάγκη, κάτι που σηματοδοτεί ένα συμβολικό τέλος στην πανδημία του κορωνοϊού. Η ανακοίνωση, έγινε περισσότερα από τρία χρόνια αφότου ο ΠΟΥ κήρυξε τον κορονοϊό διεθνή κρίση.»
Η εκδίκηση ενός ανίκανου κράτους. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών υπενθυμίζει-απειλεί:
Την ίδια στιγμή ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών στέλνει στους Ιατρούς – μέλη του την εξής υπενθύμιση- απειλή: « Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την ορθή τήρηση των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVlD-19 στα ιατρεία σύμφωνα με την υπΆριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ. 21217/2023 (ΦΕΚ Β’ 2301/08-04-2023). Δηλαδή, την υποχρεωτική χρήση προστατευτικής μάσκας από το προσωπικό, τους ασθενείς και τους επισκέπτες. Για το ανεμβολίαστο ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό προσωπικό που επιστρέφει στα ιατρεία, υποχρεωτική χρήση μάσκας υψηλής αναπνευστικής προστασίας (FFP2 ή Ν95 ή ΚΝ95) και διενέργεια διαγνωστικού ελέγχου δύο (2) φορές την εβδομάδα με τη χρήση ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου κορωνοϊού COVlD-19 (rapid test).»
Η κυβερνητική πολιτική σήμερα για τον κορονοϊό: η εκδίκηση.
Προφανώς για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ η «υπενθύμιση» αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της νομιμοφροσύνης της κομματικά απροκάλυπτα ταυτιζόμενης διοίκησης του συλλόγου με την κυβέρνηση. Άρα αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική σήμερα για τον κορονοϊό. Ποια δηλαδή; Η εκδίκηση. Οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί υποχρεώνονται σε δύο rapid τεστ την εβδομάδα, με χρέωση των ιδίων. Αυτό ισχύει και για τους διοικητικούς υπαλλήλους που δεν έρχονται σε επαφή με ασθενείς αλλά βρίσκονται σε κάποιο λογιστήριο π.χ.
Πολλοί από τους μάχιμους υγειονομικούς είναι καταδικασμένοι να δουλεύουν σε διαφορετικές θέσεις σαφώς υποδεέστερες από αυτές που είχαν προ διαθεσιμότητας. Βέβαια υγειονομικοί δεν περισσεύουν αλλά αυτό δε φαίνεται να ενδιαφέρει την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Την ίδια ώρα οι εμβολιασθέντες το 2021 συνάδελφοί τους μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς κανένα μέτρο και φυσικά να μεταδίδουν και να κολλούν ελεύθερα από τον ιό. Εάν μάλιστα νοσήσουν μπορούν να επανέρχονται στην εργασία τους ελεύθερα μετά από πέντε ημέρες χωρίς τεστ.
Από την άλλη πλευρά σε μέσα μαζικής μεταφοράς, χώρους εστίασης, σχολεία, γήπεδα οι άνθρωποι -και ορθώς- κυκλοφορούν χωρίς μάσκες. Σε ένα ιδιωτικό ιατρείο όμως που σπάνια διασταυρώνονται περισσότεροι από τρείς ή τέσσερεις πρέπει ασθενείς, συγγενείς και προσωπικό να φορούν μάσκες υψηλής προστασίας.
Η εκδίκηση ενός ανίκανου κράτους:Όταν όλα τα δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα.
Σε μια χώρα με τα χειρότερα ποσοστά θανάτων από κορονοϊό σε όλη την Ευρώπη, ασκούμε μια μικρόψυχη και κοντόφθαλμη πολιτική που εξάπτει τα πάθη και τις αντιθέσεις, ενώ δημιουργεί σαφέστατα την αίσθηση της αδικίας. Βέβαια το κύριο πρόβλημα είναι η απουσία της οποιασδήποτε αντίδρασης από τους πολίτες. Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα την εγκληματική και απάνθρωπη ταφή των ανθρώπων μας με συνθήκες πανώλης, τυλιγμένους σε σελοφάν και χωρίς τη δυνατότητα των συγγενών τους να τους δώσουν τον ύστατο χαιρετισμό.
Κι αυτό λόγω μιας «παρερμηνείας» της σχετικής οδηγίας του ΠΟΥ (με το ζήτημα που θεωρώ πολύ σοβαρό θα ασχοληθούμε σε ξεχωριστό άρθρο) που ταύτιζε τον κορονοϊό με μια παλιότερη εγκύκλιο για άλλου τύπου μεταδοτικά νοσήματα. Δεχθήκαμε την εξουθένωση των υγειονομικών που είχαν άλλη άποψη για την άσκηση παρέμβασης τον εαυτό τους, την πληρωμή προστίμων από ανθρώπους λόγω μη εμβολιασμού. Όλα τα δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα.
Η…απάθεια των πολιτών.
Βλέποντες λοιπόν ΟΛΟΙ οι απαρτίζοντες το πολιτικό σύστημα την απάθεια των πολιτών μπορούν με άνεση να ενεργούν με εκδικητικότητα και να πιστεύουν ότι μπορούν να μας εξαπατούν υποστηρίζοντας ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν απόλυτα επιτυχής. Και εμείς βέβαια, αφού καταφέραμε να επιζήσουμε από ένα διαλυμένο σύστημα υγείας, μπορούμε να χαιρόμαστε και να αμείβουμε τους πολιτικούς, δίνοντάς τους την επιβραβευτική μας ψήφο.
Όσο θα ανεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές τόσο το πολιτικό μας σύστημα θα μας εκδικείται γιατί τολμούμε να έχουμε μια διαφορετική επιλογή από αυτή που μας επιβάλλεται. Δε φταίνε οι πολιτικοί, εμείς φταίμε. Σε μία χώρα που τα Μέσα Ενημέρωσης παίρνουν το χειρότερο βαθμό πανευρωπαϊκά για την ελευθεροτυπία τους, το να έχεις διαφορετική άποψη απαγορεύεται. Και τιμωρείται με πρόστιμα, κοινωνικό αποκλεισμό, ακόμη και φυλάκιση («διασπορά ψευδών ειδήσεων»).
Ευχαριστούμε το Σύλλογό μας, τηρούμε τους νόμους αλλά δεν το κάνουμε άκριτα. Εκφέρουμε τη γνώμη μας αξιοπρεπώς και ήπια αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας. Είμαστε νομιμόφρονες αλλά όχι άφρονες.