Η δήθεν αναβάθμιση της υγείας.Οι εντυπώσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
(άρθρο-Η δήθεν αναβάθμιση της υγείας-) Θυμάμαι παιδί του δημοτικού τα χρόνια της επταετούς δικτατορίας στα επίκαιρα της τηλεόρασης, τη γραφική φιγούρα φαλακρού, δικτάτορα με ένα μυστρί στο χέρι να εγκαινιάζει συνεχώς καινούργια κτίρια και να διαφημίζει τον «άνεμο δημιουργίας» που κατά τους κρατούντες έπνεε τα χρόνια εκείνα. Και δεν ξέρω αν είναι επιτυχής συνειρμός, αλλά κάτι τέτοιο έρχεται στο νου μου βλέποντας τη συνεχή προσπάθεια του Υπουργού Υγείας στα μέσα δικτύωσης και τα Μ.Μ.Ε, να μας πείσει ότι εργάζεται συνεχώς για την ανακαίνιση και μεταμόρφωση του εθνικού συστήματος υγείας.
Είναι φυσικά προφανές από τα χρόνια του κορονοϊού, ότι έχοντας στο πλευρό σου, με το αζημίωτο φυσικά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορείς να παρουσιάζεις με τον τρόπο που θέλεις τα γεγονότα. Και ασφαλώς η σκέψη την οποία κάνει κάποιος είναι ότι αυτά τα οποία θα μείνουν στον πολύ κόσμο, είναι εικόνες από τα περίφημα απογευματινά ιατρεία και την νέα αναβάθμιση του ΕΣΥ και όχι η πραγματικές εικόνες από το τι επικρατεί αυτή τη στιγμή στα νοσοκομεία μας. Εξάλλου, πόσοι από τους ανθρώπους θα βρεθούν άραγε σε νοσοκομεία ή και αν βρεθούν πόσο θα κρατήσουν την εικόνα στο μυαλό τους;
Η δήθεν αναβάθμιση της υγείας.Η πραγματικότητα που διαψεύδει τον υπουργό.
Λοιπόν το εθνικό σύστημα υγείας σε φάση Αναδημιουργίας, όπως διαδίδει ο υπουργός; Η πραγματικότητα φαίνεται όμως ότι τον διαψεύδει. Αν κοιτάξει κανείς στα ψιλά των ειδήσεων η αν βρεθεί σε ένα κρατικό νοσοκομείο τις ημέρες αυτές όλο το μύθευμα καταρρέει. Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση για αναβάθμιση του ΕΣΥ, παρά μόνο μέσα από τις προβαλλόμενες εικόνες. Προσπαθεί η πολιτική ηγεσία να πείσει τον ελληνικό λαό για κάτι το οποίο δεν ισχύει, αλλά ταυτόχρονα να υπηρετήσει και πολλαπλά συμφέροντα.
Και για να στηρίξουμε την άποψή μας αυτή ας ρίξουμε μια ματιά σε όσα επικρατούν αυτή τη στιγμή στο χώρο της κρατικής υγείας. Στο νοσοκομείο Ρεθύμνου, ένας παιδίατρος έλαβε την εντολή να εκτελέσει χρέη γενικού παθολόγου και να εξετάζει ενήλικες. Στο νοσκομείο του Ερυθρού Σταυρού, επειδή ακριβώς δεν υπήρχαν παγοκύστεις για τα πόδια κάποιου τραυματισμένου, τοποθετήθηκαν καταψυγμένες συσκευασίες αρακά από την κουζίνα του νοσοκομείου. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία είναι τέτοιες ώστε έχει πλέον επικρατήσει ο θεσμός του περιφερόμενου γιατρού, ειδικότερα στα Επαρχιακά νοσοκομεία.
Η δήθεν αναβάθμιση της υγείας.Οι διαρκείς αποσπάσεις των ιατρών για να καλυφθούν οι ανάγκες.
Με αρχή από την εποχή του κορονοϊού, οι αποσπάσεις είναι συχνότατες. Τι σημαίνει αυτό; Παίρνω έναν γιατρό από το νοσοκομείο της Τριπόλεως και τον πηγαίνω για λίγο διάστημα στην Καλαμάτα. Στη συνέχεια τον παίρνω από κει και τον πηγαίνω στη Σπάρτη. Μετά ξαναγυρίζει στην Τρίπολη για να φύγει στη συνέχεια για ένα άλλο νοσοκομείο π.χ. του Άργους. Ποια είναι η συνέπεια μιας τέτοιας τακτικής; Προφανώς ο γιατρός δεν μπορεί να γνωρίσει ποτέ τους ασθενείς της Κλινικής στην οποία αποσπάται ούτε και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο χώρος και απλώς επιφανειακά παρέχει τις υπηρεσίες του, οι οποίες προφανώς όχι με δική του υπαιτιότητα, είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Τι κάνει ένας γιατρός λοιπόν, όταν υποτιμάται κατά ένα τόσο βάναυσο τρόπο η παροχή υπηρεσιών που μπορεί να προσφέρει στους συνανθρώπους του; Πολλές φορές παραιτείται και γι’ αυτό και έχουμε κύμα μαζικών παραιτήσεων από το εθνικό σύστημα υγείας.
Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία της Αθήνας και της περιφέρειας είναι τεράστιες.
Ποιος πληρώνει μια τέτοια τακτική; Φυσικά, οι ίδιοι οι ασθενείς. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία της Αθήνας και της περιφέρειας είναι τεράστιες. Και καλύπτονται κατά τρόπο εικονικό εκ των ενόντων, από τους υπάρχοντες γιατρούς. Χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδικός νόμος στη Βουλή για την προστασία των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού από τη βία ασθενών και συγγενών, οι οποίοι αγανακτισμένοι τους επιτίθενται. Την ίδια ώρα που ο υπουργός Υγείας φωτογραφίζεται κατά τρόπο αυτάρεσκο και προσπαθεί να μας πείσει για την αναβάθμιση του εθνικού συστήματος υγείας κάποιοι στο χώρο των νοσοκομείων δίνουν μάχες, τις οποίες δυστυχώς πολλές φορές χάνουν εξαιτίας των τεράστιων αδυναμιών του συστήματος και γίνονται τα εύκολα θύματα των αγανακτισμένων πολιτών.
Ως ιδιώτης γιατρός γίνομαι πάρα πολύ συχνά αποδέκτης αγανακτισμένων αντιδράσεων ασθενών που χρειάστηκε να πάνε στο νοσοκομείο και στρέφονται μεταξύ των άλλων και σε μένα που τους παρέπεμψα σε αυτά. Δυστυχώς όμως δεν αντιμετωπίζονται όλα τα νοσήματα στο σπίτι. Χρειάζεται για κάποια από αυτά υποχρεωτικά η νοσηλεία. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ προκειμένου να δώσουμε μια τέτοια συμβουλή, γιατί είναι τέτοια η κατάσταση, ώστε πολλές φορές οι αγανακτισμένοι με αυτό που αντιμετωπίζουν στους χώρους νοσηλείας συγγενείς, επιτίθενται απέναντι σε εμάς που τους παραπέμψαμε εκεί.
Η αναβάθμιση του να …πληρώνουν οι ασθενείς.
Κατηγορεί ο υπουργός στους γιατρούς. Ότι δεν προσέρχονται στις προκηρύξεις που κάνει για θέσεις στο νοσοκομείο. Πραγματικά ένας επιστήμονας, ο οποίος επενδύει ζωή στο να καταρτιστεί για τη δουλειά που πρόκειται να κάνει δε θέλει να υποτιμήσει τον εαυτό του με το να γίνεται βορά στην επίθεση του κάθε, δικαιολογημένα ενδεχομένως, αγανακτισμένου συγγενή ή ασθενή. Δεν ξέρω αν μπορεί να καταλάβει ο ατσαλάκωτος υπουργός και όλο το επιτελείο που συντάσσει τους νόμους ότι το πρόβλημα δεν θα λυθεί με το να τους δώσει το ξεροκόμματο της δήθεν δυνατότητας τους να ανοίξουν ιδιωτικά ιατρεία.
Οι στόχοι του είναι προφανείς. Από τη στιγμή που δεν θέλω να επενδύσω κεφάλαια στην υγεία και να δώσω μισθούς αξιοπρεπείς στους ανθρώπους οι οποίοι εργάζονται στο χώρο της, η λύση είναι να τα πάρουν από τους ίδιους τους ασθενείς. Να κάνουν δηλαδή το νοσοκομείο ένα πελατειακό χώρο. Ακόμη όμως κι αν βρει στη μέθοδο του αυτή κάποιους συμμάχους δεν είναι μόνο γιατροί στο χώρο του νοσοκομείου. Είναι λογικό ότι οι νοσηλευτές και το λοιπό προσωπικό δεν θα είναι διατεθειμένο να συμμετάσχει στην πελατειακή σχέση του γιατρού αλλά θα θέλει και εκείνο να αναβαθμίσει τη δική του θέση.
“Θα πρέπει να πεθάνουν μερικές χιλιάδες ακόμη προκειμένου να φτιάξουμε το σύστημα υγείας”.
Δεν διορθώνεται το ΕΣΥ με μπαλώματα. Χρειάζεται καταρχάς, ανθρώπους που πιστεύουν στην δωρεάν δημόσια υγεία. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να σχεδιάσουν ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περιοχής τον τρόπο με τον οποίο θα διαρθρώσουν τις νοσοκομειακές κλίνες, τα πρόσωπα τα οποία χρειάζονται και τα μέσα τα οποία θα πρέπει να διατεθούν, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι του συστήματος υγείας να εργάζονται με αξιοπρέπεια και αποτελεσματικότητα. Χώρες ίδιου πληθυσμού με την Ελλάδα που πραγματικά θέλησαν να δημιουργήσουν δημόσιο σύστημα υγείας τα κατάφεραν. Και αυτή τη στιγμή το επίπεδο τους είναι πολύ υψηλό. Ας διδαχθούμε από αυτούς. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχει πολιτική βούληση και διάθεση πραγματικά να υπηρετήσουμε το λαό και όχι το πολιτικό μας μέλλον. Εκτός και αν, όπως είπε ο γνωστός δημοσιογράφος σε αποστολή θα πρέπει να πεθάνουν μερικές χιλιάδες ακόμη προκειμένου να φτιάξουμε το σύστημα υγείας.