Ευτυχία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται…
(άρθρο-Ευτυχία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα-) Ακούμε τις μέρες αυτές στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας ότι η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται. Με μεγάλη περηφάνια, οι κυβερνώντες μας περιγράφουν τη νέα Ελλάδα, η οποία θα είναι στα πρότυπα της Δυτικής Ευρώπης με νόμους και διατάξεις, οι οποίες θα την κάνουν σύγχρονο κράτος. Και φυσικά όλα αυτά γίνονται για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων και την ευτυχία τους.
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια με γοργούς ρυθμούς η Ελλάδα αφήνει πίσω της την παράδοσή της και παραδίδεται άνευ όρων στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των λαών της Δύσης. Και μάλιστα, όπως συμβαίνει πολύ συχνά στις περιπτώσεις αυτές, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η μεταβολή αυτή είναι βίαιος μια που βιαζόμαστε ως νεοφώτιστοι και κομπλεξικοί το συντομότερο δυνατό να αφήσουμε πίσω μας όλα εκείνα που θεωρούμε πεπαλαιωμένα και συντηρητικά. Το παρελθόν μας μοιάζει να είναι μια τροχοπέδη που μας κρατάει καθηλωμένους σε συμπεριφορές και συνήθειες που δεν ταιριάζουν σε σύγχρονους ανθρώπους.
Οι παραδοσιακές αξίες του λαού μας.
Στην προσπάθειά μας αυτή παρασύρουμε. ήθη και έθιμα αιώνων, αλλά και παραδοσιακές αξίες, όπως είναι η σχέση μας με το Θεό και την εκκλησία. Νέος πλέον Θεός μας είναι η επιστήμη, η οποία επιτάσσει αυτά τα οποία κάνουμε και η ελπίδα μας βρίσκεται στηριγμένη πάνω σε αυτήν. Είναι δε τόσο μεγάλος ο φόβος μας, μήπως μείνουμε πίσω ή χαρακτηριστούμε οπισθοδρομικοί ώστε ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι ταγοί της εκκλησίας παραδίδονται άνευ όρων και υποδεικνύουν την επιστήμη ως τη νέα θρησκεία της εποχής μας, αποποιούμενοι των ευθυνών τους.
Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες αλλαγών στη νομοθεσία αλλά και στην καθημερινότητα που μέσα σε πολύ λίγα χρόνια έχουν φέρει την χώρα μας να γίνεται αγνώριστη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μας. Έτσι, η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού σαρώνει θεσμούς που στήριξαν το έθνος μας όπως είναι η οικογένεια και η πίστη με τρόπο ειρωνικό και απαξιωτικό. Αναφερόμαστε στα θέματα της πατρίδας, της πίστης και της οικογένειας, επικαλούμενοι μάλιστα και την κατάχρηση των όρων αυτών από καταστάσεις και ανθρώπους του παρελθόντος, οι οποίοι τις απαξίωσαν δήθεν προβάλλοντας τις.
Ευτυχία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Εμπειρίες από ασθενείς.
Και βέβαια, προφανώς πιστεύουμε ότι με τις μεταβολές αυτές η ευτυχία θα είναι μια κατάκτηση για τις μελλοντικές γενιές. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η προσωπική μου εμπειρία από τις σχέσεις μου με τους ασθενείς μιλάει για το αντίθετο. Τα τελευταία χρόνια τα φαρμακεία των σπιτιών έχουν κατακλυστεί από αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, αγχολυτικά και κάθε λογιών ψυχοφάρμακα, τα οποία προσπαθούν να δώσουν στους ανθρώπους την ισορροπία που τους έχει στερήσει η καθημερινότητα τους. Πραγματικά μένω έκπληκτος κάθε φορά που απευθυνόμενος σε κάποιον που τηλεφωνικά ζητά τη βοήθειά μου για μια κρίση π.χ υπέρτασης που σχετίζεται με κάποια έντονη ψυχική κατάσταση και ανακαλύπτω ότι ο ασθενής έχει πληθώρα από αγχολυτικά φάρμακα στο φαρμακείο του. Αποτελεί μάλιστα στοιχείο προβληματισμού το ότι χρησιμοποιούμε κατά κόρον τα φάρμακα αυτά και μάλιστα πολλοί είναι εκείνοι που με περηφάνια περιγράφουν τη σειρά των των ψυχοφαρμάκων των οποίων κάνουν χρήση.
Ευτυχία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Το επίσημα δεδομένα επιβεβαιώνουν αύξηση στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων.Μελέτη του ΟΟΣΑ.
Η προσωπική όμως εμπειρία θα μπορούσε να είναι κάλλιστα λανθασμένη εάν δεν ερχόντουσαν και τα επίσημα δεδομένα να την επιβεβαιώσουν. Διαβάζουμε λοιπόν αυτές τις μέρες στον καθημερινό τύπο κάποιες μελέτες οι οποίες προβληματίζουν πάρα πολύ τον κάθε σκεπτόμενο Έλληνα.
Ένα χρόνο νωρίτερα, ο ΟΟΣΑ είχε δημοσιεύσει και τα στοιχεία για την αύξηση της χρήσης αντικαταθλιπτικών που σημειώθηκε πανευρωπαϊκά από το 2000 ως το 2020. Σύμφωνα με αυτά, από 30,5 ανά 1.000 κατοίκους που ήταν ο μέσος όρος των ημερήσιων δόσεων στην Ευρώπη το 2000, σκαρφαλώσαμε στις 75,3 το 2020, μία αύξηση της τάξης του 147%.
Η Ελλάδα ανέβηκε από τις 19 δόσεις ανά 1.000 κατοίκους το 2000, στις 40 το 2010, στις 66 το 2020 και στις 70,6 το 2021. Ενδεικτικά, το 2020 η χώρα μας ανέβηκε στην έκτη θέση σε αύξηση χρήσης αντικαταθλιπτικών – μετά την Τσεχία, την Εσθονία, τη Σλοβακία, την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.»
Ευτυχία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους.
Θεωρώ ότι τα γεγονότα μιλάνε μόνα τους και δεν χρειάζεται περαιτέρω αναλυτικός σχολιασμός. Κάθε προβληματισμένος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η προσπάθειά μας να αποστασιοποιηθούμε από τον παραδοσιακό τρόπο της ζωής μας, όχι μόνο δεν μας οδήγησε στην ευτυχία, αλλά μας έφερε την απελπισία και την απογοήτευση ώστε να μας χρειάζονται ψυχοφάρμακα για να μπορούμε να βρούμε τις ισορροπίες που έχουμε χάσει. Υπήρξαμε μια χώρα που παρά τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας, τις οποίες αναγνωρίζουμε διαχρονικά, είχαμε πολύ θετικά στοιχεία. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπων, η φιλία, η εμπιστοσύνη οι οικογενειακοί δεσμοί οι θρησκευτικές μας παραδόσεις ήταν πράγματα τα οποία μας κρατούσαν στις χαμηλότερες θέσεις στη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σε όλη την Ευρώπη.
Τελικά μήπως αντί να μιμηθούμε την Ευρώπη σε θετικά στοιχεία εκσυγχρονισμού, μιμούμαστε τις αδυναμίες και τα προβλήματα της; Μήπως τελικά γινόμαστε ένας δυστυχισμένος λαός; Θα πρέπει να μας προβληματίσει πάρα πολύ εμάς τους πολίτες μια που φαίνεται ότι οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται για άλλα πράγματα. Και γιατί όχι; Αντί να θεωρούμε εκσυγχρονισμό τη μίμηση των αδυναμιών των χωρών που πραγματικά ζουν με ψυχοφάρμακα να γυρίσουμε προς τα πίσω, στις πηγές εκείνες που μας κράτησαν και μας στήριξαν αιώνες στην πορεία μας, μέσα στην ιστορική εξέλιξη.